Reisblog 2 Vietnam

Dag 6
Oké, ik eindigde mijn vorige reisblog met de zin:  Of we veilig aangekomen in Halong Bay lees je in mijn volgende verslag want ik ga nu mijn slaapmasker op doen, stoel achterover gooien en lekker knorren. Dat lekker knorren in de nachtbus lukte me wel,  maar dat werd midden in de nacht wel ineens onderbroken door de chauffeur.  Om twee uur ’s nachts werden Maxime en ik namelijk met geschreeuw gewekt omdat we op  de bestemming (Halong Bay) waren aangekomen. Met veel haast moesten we gauw uitstappen en werden onze backpacks  op straat gegooid . Met slaperige ogen en een verward gezicht  keken we elkaar aan en zeiden we, OH MY GOD, wat is dit?
We waren zo verbaast dat we er al waren want iedereen die we hadden gesproken zei dat de tocht van SAPA naar Halong Bay zo’n 12 uur zou duren. Volgens de planning zouden we dan om 6 of 7 uur ‘ s ochtends aankomen. Maar het is nu twee uur ‘ s nachts. Daar stonden we dan, midden in de nacht, in het donker op straat gedropt. Welkom to the backpack live.
God zij dank stapte er uiteindelijk nog twee andere (Europese) reizigers uit en stonden we niet helemaal alleen in de middle of now where.  Oké, op dat moment werd de vaardigheid: ‘hoe handel je in onverwachtse situaties’ op de proefgesteld. Dat ging bij mij als volgt:
1). Eerst twee keer diep ademen halen en nadenken wat kan ik nu doen?
2).Grip krijgen op de situatie. Ik ging daarom controleren of het waar is wat er werd gezegd. Ik keek daarom op de telefoon om te kijken of we überhaupt wel in Halong Bay waren. Ja, we bleken echt in Halong Bay te zijn.
3). Nadenken welke handelingmogelijkheden zijn er? In dit geval was dat (1)hier blijven staan (2) in de bus blijven en doorreizen naar de volgende bestemming.
4). De opties afwegen op basis van prioriteit. In dit geval stelde ik de prioriteit veiligheid voorop.
De veiligheid van situaties beoordeel ik altijd op mijn gevoel.  Ik koos voor optie 1 want de mannen die uit de bus uitstapte zagen er betrouwbaar uit. Ik kreeg er in ieder geval geen naar gevoel bij.  Tot nu toe in mijn leven kan ik altijd heel goed vertrouwen op mijn gevoel, dus deed ik dat in deze situatie ook. Doordat de andere mannen ook reizigers waren, voelde ik me al veiliger. Als Maxime en ik daar alleen hadden gestaan als meisjes in het donker, midden in de nacht, had ik zeker voor optie 2 gekozen.
De andere reizigers waren ook verbaast dat we midden in de nacht aankwamen en stelde ook veiligheid voorop. We bespreken hoe we het beste kunnen handelen op dit moment. We besluiten in ieder geval om samen te blijven zodat wij niet als twee meiden ergens alleen staan. We besloten al snel om een taxi te nemen naar een plek waar het levendiger zou zijn. Het hotel dat we hadden geboekt voor vannacht was helaas al helemaal vol. We laten ons daarom afzetten bij een hostel waar we nog een kamer konden krijgen voor de nacht. Nadat we veilig in de kamer zijn kijken we elkaar nog eens aan en zeggen we: pfff.. dat was wel even spannend. Zo zie je maar weer, alles komt goed als je maar goed blijft luisteren naar je gevoel en nadenkt over hoe je het beste kunt handelen en dat ook doet.

Als we een paar uur later wakker worden herpakken we onze plannen en gaan we veilig met daglicht naar het hotel wat we eigenlijk geboekt hadden. Bij het (luxe) hotel worden we meer dan hartelijk ontvangen door de dames van de receptie. Het blijkt Vietnamese women’s day te zijn. We worden in de watten gelegd met allerlei versfruit.
Vandaag staat één van de hoogtepunten van onze reis op de planning: het viewpoint over Ha long Bay. Na een redelijk heavy klim van 30 minuten komen we boven op een plek met een uitzicht dat gewoon magisch is.  Sprakeloos ben ik niet snel, maar toen ik alleen stond op de top stond met zo’n uitzicht was ik wel even sprakeloos. Kippenvel momentje!
’s Middags besluit ik om even naar de kapper te gaan. Het is tenslotte Vietnamese women’s day. Toen ik een mooie  kapperszaak binnen liep, kwam iedereen meteen op me af. Ze wilde me allemaal knippen. Ik zei dat ik de beste kapper wilde en alleen wassen en knippen. Vervolgens werd ik ook hier helemaal in de watten gelegd (zie foto’s).  In een restaurant had ik een meneer in het Vietnamese oplaten schrijven wat ik wilde, niet te veel eraf en laagjes. Toen ik eenmaal in de stoel zat liet ik dit zien. De kapper kon niet stoppen met het mooi maken van mijn blonde lokken. Op het einde wilde hij foto’s maken van het eind resultaat (zie foto’s).  Ik loop de zaak uit en voel me helemaal een soort model.  Haha, wat een heerlijke en mooie dag weer!

Dag 7
We gaan weer door naar de volgende bestemming Cat Ba. Cat Ba is een eiland en een van de mooie kastgebergte van Halong  Balong. We moeten daar met de ferry naar toe, die om 8u zou vertrekken volgens de receptionist. Om 7:50u worden we met de taxi gedropt bij de haven. Ohnee dat wordt haasten dachten we. Helaas werden we ook nog eens helemaal aan de andere kant van de haven afgezegd. Met die zware backpacks maken we sprint en roepen steeds, ‘Cat Ba, Cat Ba’. Iedereen wijst en zegt steeds ‘that way’. Helemaal buiten adem moeten we nog een sprint maken. Als een man ons als dames met die tassen ziet rennen zorgt hij ervoor dat de ferry nog niet vertrekt. Als we bij de boot aankomen wil die al weg varen, maar hij zet hem voor ons nog even in zijn achteruit. We mogen nog mee. Mensen op de boot kijken ons lachend aan. Wij dachten maar een ding pff net gehaald, we’re Lucky!

Als we vervolgens op de boot zitten tussen de prachtige kastgebergtes van Halong  Bay en ook nog eens volop de zon schijnt, weet ik niet te stoppen met foto’s maken.’ WAUW ,WAUW, WAUW’ wat is de natuur toch prachtig.
Op het eiland huren we die middag een scooter om lekker rond te touren. We bezoeken een mooie grot en gaan daarna lekker naar het strand. Prachtig strandje weer waar we even lekker tot rust komen en natuurlijk een heerlijk biertje drinken.

Dag 8
Oké, het witte brood met ei of noodles in de morgen zijn we zat dus we kochten lekker een keer yoghurt met vers fruit. Vandaag gaan we op dagtrip op een boot door Halong Bay. De dagtrip is van 8 uur ’s ochtends tot 17u ’s avonds. Met ongeveer 35 andere reizigers genieten we een volle dag van het mooie Halong Bay. We mogen zelfs tussendoor 1,5 kajakken. Bijzonder mooi (zie video).Op de boot probeer ik met andere reizigers te kletsen en mijn Engels te oefenen. Na de lunch spreken we met twee Nederlandse jongens en gaan we lekker zonnen. Op een gegeven moment komen we  op een privéstrandje. Ik spring van de boot en zwem naar het privéstrandje met mijn telefoon in een waterdicht hoesje. Als ik daar lig voel het alsof ik in een film zit. Dit zijn echt de meest mooie perfecte plaatsjes die je op TV ziet. De zee was zo blauw en er lag niemand naast een aantal andere mensen van de boot. Kippenvel momentje was het wel weer; en in één woord fantastisch(zie foto’s).
’s middags varen we nog even langs Money Island. De naam zegt het al, een eiland waar allerlei aapjes zijn. Samen met de jongens beklim ik op dat eiland nog een viewpoint. De meest heftige klim ooit, maar ik wilde de top behalen. Ik was trouwens helemaal in mijn element tijdens het klimmen en klauteren. Graag inspanning leveren en de top bereiken is ook kenmerkend voor mijn. Niet gek dat ik daarom helemaal in mijn element was.
Als we om 17u terug in de haven komen gaan we nog naar een viewpoint om zonsondergang te bekijken. Dit keer maken we de klim niet zelf maar gaan we achterop de motorbike bij een Vietnamees. Hij voelde zich rijker dan ooit met twee dutchies achterop en pronkte door het dorp met ons achterop. Haha wij lachte ons ook weer kapot en genieten ook van de kleine dingen die we thuis niet zouden doen.
 De dag sluiten we met de jongens samen af door met ze een drankje te drinken en een kaartspel te spelen.

Dag 9 op naar Ninh bin
Om 1u vertrekt de bus naar onze volgende bestemming. We hebben daarom lekker een ochtend vrij. Ik besluit daarom om lekker even een rondje te gaan hard lopen langs het strand. Over een prachtig, rotsachtig pad langs de kustlijn, ren ik van strand naar strand met een muziekje op en een glimlach van oor tot oor. Wauw, een hardlooprondje zoals deze is  echt geen straf maar eerder een feest. Maxime schrijft ondertussen in haar dagboek in een koffietentje. In de middag reizen we met de bus verder naar Ninh bin (Tam Coc). We arriveren hier mooi volgens planning en gaan weer eens lekker uit eten.

Wat we hier allemaal gaan doen en beleven lezen jullie in mijn volgende blog.
Ik zal dan ook even een tussenstand geven van de reis!