Reisblog 1 Vietnam

Reisblog 1 Vietnam

De eerste reis zit er alweer op maar het volgende avontuur begint ook weer.  Vier weken samen met Maxime rondtrekken in VietnamJ

Dag 1 De tocht Anaar Vietnam
Fluitend met een happy face huppel ik alleen over de vliegvelden van gate, naar de douane en weer door naar de volgende gate.  Ik straal niet alleen van buiten, maar ook van binnen. Want ondanks dat ik alleen ben, voel ik me heel relaxt en ontspannen. Ik geniet zelfs echt even van het moment dat ik alleen ben.  Het besef dat ik (lekker) op mijn eigen benen sta, mezelf daar zo comfortabel bij voel en alles me prima afgaat, geeft een boost in mijn zelfvertrouwen. Ik voel mezelf groeien en daar word ik gelukkig van. Tevens liep ik te fluiten omdat ik weer aan het volgende avontuur begin.
De vlucht naar Vietnam verliep  allemaal soepel en door mijn goede vluchttijden had ik geen last van een jetlag.  Op het vliegveld in Vietnam (Hanoi) werd ik opgewacht door Maxime. We waren beide blij dat we veilig waren aangeland  en onze backpacks ook goed waren aangekomen.  Op het vliegveld pinnen we vast onze eerste Vietnamese Dong. We voelden ons meteen heel rijk omdat we twee miljoen Vietnamese Dong hadden geprint, maar dat is schijnbedrog want €1 is 27.000 Vietnamese Dong.
In de bus (voor mij weer een iets meer look-like Hermes bus) delen we meteen onze eerste ervaring over de vlucht alleen. Als we als twee blonde meiden met dezelfde backpack in het guesthouse aan komen, worden we hartelijk ontvangen door de eigenaresse. We boffen want de eigenaresse geeft ons een grotere kamer dan we hadden geboekt met twee tweepersoons bedden. Lucky us!

’S Avonds gaan we op advies van de eigenaresse wat Vietnamese specialiteiten proeven. Bij het eerste eetkraampje willen mensen echter al gelijk met ons op de foto. Pfff dachten we’, begint dat nu al, maar vriendelijk lachen we als de selfies worden gemaakt.  We worden gewoon bewondert met onze blonde haren. Na het eten bezoeken we nog een night market waarbij het krioelde van de mensen. In Sri Lanka vroeg ik mezelf wel eens af waar al het volk was terwijl ik hier dacht waar komt het allemaal vandaan. Natuurlijk nemen we in de avond ook een biertje om de vakantie feestelijk te  openen en proosten we alvast op een geweldige reis vol avonturen.

Dag 2. Sfeer van Hanoi proeven
We zitten in Hanoi, (ligt in het noorden van Vietnam), en bevat 8 miljoen inwoners maar ook, niet schrikken, 5  miljoen motorbikes. Ze toeteren allemaal maar wat in het rond en rijden kriskras door elkaar waardoor het een drukke chaotische bedoeling is. Als we ergens willen oversteken vragen we onszelf af, hoe kom ik daar? In Utrecht is het links, rechts, links kijken en dan is het veilig genoeg om over te steken. In Hanoi daarentegen kun je links, rechts, voor en achter kijken. Maar met kijken schiet je niks op, je moet het gewoon doen. Met onze poncho’s aan lopen we door de straatjes van Hanoi. Dit is een hele beleving. In elke straat worden we wel aangesproken door proppers omdat ze willen dat je vers fruit of andere etenswaren bij hen koopt. Het leren nee zeggen wordt weer op de proef gesteld. Helaas verstaan de Vietnamese het Engelse woord ‘no’ nog niet eens, dus de beste optie is gewoon niet kijken en doorlopen.
In de ochtend bezoeken we de gevangenis in Hanoi. Mensonterend om te zien hoe de Franse daar gevangen hebben gezeten.
Vervolgens maken we een rondje om de Leek. Onderweg gaan we bij het meest schattige en leukste koffie tentje ooit iets drinken. Coffeecorner The Note, is een koffiezaakje waar letterlijk overal om je heen notebriefjes hangen met teksten, spreuken en kleine tekeningen. Door het  lezen van deze briefjes raak ik helemaal geïnspireerd. Terwijl ik mijn lekkerste koffie ooit drink (Caffee Latte met kokosnotenmilk) schrijf ik ook een note. Deze hang ik vervolgens op tussen de andere duizenden briefjes. Doordat het blijft regenen besluiten we om een heerlijke voetmassage te nemen.  Een massage van 25 minuten voor maar €4. Waren de massages in Nederland ook maar zo goedkoop.

De Vietnamese keuken is volgens veel mensen de lekkerste van Azië. Vietnam staat ook bekend om de vele, lekkere en goedkope streetfood kramen. Een must-do in Hanoi is dan ook een streetfood tour. Als we ’s avonds bij de tour organisatie aankomen moeten we gelijk betalen en haast maken. De tour was namelijk al vertrokken. Als we achterop de motorbike zouden springen, waren we nog op tijd. Dit deden we dus ineens bevonden we ons samen op de moterbike midden tussen het chaotische verkeer en de andere duizenden toeterende motorbikes. Ondanks dat we met zijn twee achterop zaten (wat niet heel verstandig is, maar voor hier heel normaal is) kwamen we veilig en op tijd aan bij de streetfood tour. Met nog vier andere Duitsers en tourgids Mimi gaan we langs de beste eetkramen van Hanoi. Je moet dus niet denken aan restaurants met mooie, grote houten tafels met leren stoelen. Hier hebben ze de aller goedkoopste, plastic en kleinste stoeltjes en tafeltjes. Het voelt alsof ik weer even in een peuterklas zit. Tijdens de tour proeven we niet alleen de echte Vietnamese gerechten maar we leren ook de namen van de gerechten, de manier waarop je de gerechten moet eten en wat ontbijt, lunch en diner is. Bij het eerste gerecht … lachen we al hard. Gisteren had ik hetzelfde gerecht besteld en dacht ik dat ik er sla bij kreeg. Ik dompelde een hele hoop groen in mijn soep om  groente binnen te krijgen. Ik at het helemaal op, ondanks dat ik er een apart smaakje aan vond zitten. Vandaag leerden we echter dat het geen sla was, maar dat het kruiden waren, die je als kleine stukjes door je soep moet doen. We konden er hard om lachen en zeiden:  ‘’Gelukkig doen we deze tour aan het begin van onze reis.’’
Als we van eetkraam naar eetkraam lopen moeten we de drukke wegen telkens oversteken. Tourgids Mimi roept dan ´Sticky Rice´ (kom bij elkaar) en Be careful, please be careful .  Tijdens de tour leert Mimi ons ook een aantal Vietnameese woorden zoals proosten MOT HIGH BAI SON. Aan het eind van de tour hebben we onze buikjes vol hebben gegeten met allerlei Vietnamese specialiteiten en gaan we lekker slapen.

Dag 3 Hanoi
De wekker staat want vandaag moeten we even goed kijken naar ons reisschema. Afgelopen week zijn hier zware regenbuien geweest waardoor er overstromingen zijn geweest in  bepaalde gedeeltes van Vietnam. Tevens is er in het nieuws aangekondigd dat er mogelijk een Tyfoon op komst is. We willen daarom goed kijken wat alle opties zijn, waar het zo veilig mogelijk is en op basis daarvan een besluit nemen. Ongeveer twee uur later waren we uit. De tocht richting het noordelijke SAPA gaat volgens planning door. Bij het guesthouse boeken we een hike-tour in Sapa. Sapa is een berggedeelte met hele mooie hikes tussen de rijstvelden waarbij je op trekking gaat. We besluiten om twee dagen te gaan hiken waarbij we één nacht in een homestay bij een lokale familie slapen.

In de middag gaan we weer even de stad in en hoppen we de best beoordeelde  etententjes van tripadvisor af. We lunchen bij Bahn Mi 25 en drinken de lekkerste  egg coffee in Cha Gaing.
Vanavond vertrekken we met de nachtbus naar SAPA.  Daarvoor gaan we bij de lokale supermarktjes nog wat lekkere dingen inslaan. Haha deze dag bestond voornamelijk uit eten, eten en nog eens lekker eten.  

Dag 4

In de nachtbus hadden ze stoelen die helemaal achterover konden waardoor ik prima had geslapen.’s Ochtends komen we om 6u in de morgen aan in Sapa. Wat er daarna gebeurde is de moeite waard om te vertellen. Bij het hostel hadden we een trekking geboekt bij mama Su Su. Als we uit de bus stappen zoeken we mama Su Su. Als mensen vragen of we nog een trekking willen boeken, zeggen we dat we al geboekt hebben bij mama Su Su. We moeten een foto laten zien. Via google zoeken we ‘’mama Su Su trekking Sapa’’. Als de mensen de foto zien zeggen ze dat mama Su Su nu niet op het busstation is, maar we even moeten wachten. Na een kopje thee verschijnt er ineens iemand in het restaurant en roept, here i’m mama Su Su. Het is een mega leuk vrouwtje wat meteen wil helpen met het tillen van onze backpacks. Ze belt haar zoons op die ons komen halen op de motorbike. Mijn backpack gaat tussen de benen van de driver en ik mag dit keer alleen achterop.  Dit werd vervolgens mijn engste scootertocht ooit. Ik had onderweg niet gedacht dat we veilig aan zouden komen, maar gelukkig heb ik genoeg engelen, klavertjesvier en stenen bij me. Als we bij de homestay zijn wil mama Su Su dat we betalen terwijl we dat al in onze guesthouse hadden gedaan. We kwamen er hierdoor achter dat we bij de verkeerde homestay waren. In het dorp bleek echter nog een mama Shu Shu te wonen (maar dan met een h). Dezelfde uitspraak voor ons, maar het was toch degelijk iemand anders. Gelukkig kwamen we er achter en werden we naar de echte mama ShuShu gebracht. Zo zie je maar alles komt goed.
Een mega lief vrouwtje liet haar homestay zien. Ze woont  daar samen met haar man en kinderen. Er was een prachtig uitzicht want het ligt midden in de bergen.
In de middag gaan we op trekking met een aantal andere jongeren die ook aan het backpacken zijn. We lopen tussen de mooie rijstvelden en genieten ervan dat het droog is (niet regent). Droog is het landschap zeker niet want afgelopen dagen heeft het hier heel veel geregend. Na een aantal uur te hebben gehiked gaan we s  avonds met nieuwe reizigers eten in de homestay. Er staat een heerlijk diner klaar waarmee we onze buikjes weer vol eten. Het toetje is een shotje ‘happy water’. Dat is lokaal drankje. We lachen hard om mama Shu Shu want gevoel voor humor heeft ze zeker. Als ik vanaf nu aan het woord BANANA hoor zal ik aan haar denken.

Reisblog 1 Vietnam

De eerste reis zit er alweer op maar het volgende avontuur begint ook weer.  Vier weken samen met Maxime rondtrekken in VietnamJ

Dag 1 De tocht Anaar Vietnam
Fluitend met een happy face huppel ik alleen over de vliegvelden van gate, naar de douane en weer door naar de volgende gate.  Ik straal niet alleen van buiten, maar ook van binnen. Want ondanks dat ik alleen ben, voel ik me heel relaxt en ontspannen. Ik geniet zelfs echt even van het moment dat ik alleen ben.  Het besef dat ik (lekker) op mijn eigen benen sta, mezelf daar zo comfortabel bij voel en alles me prima afgaat, geeft een boost in mijn zelfvertrouwen. Ik voel mezelf groeien en daar word ik gelukkig van. Tevens liep ik te fluiten omdat ik weer aan het volgende avontuur begin.
De vlucht naar Vietnam verliep  allemaal soepel en door mijn goede vluchttijden had ik geen last van een jetlag.  Op het vliegveld in Vietnam (Hanoi) werd ik opgewacht door Maxime. We waren beide blij dat we veilig waren aangeland  en onze backpacks ook goed waren aangekomen.  Op het vliegveld pinnen we vast onze eerste Vietnamese Dong. We voelden ons meteen heel rijk omdat we twee miljoen Vietnamese Dong hadden geprint, maar dat is schijnbedrog want €1 is 27.000 Vietnamese Dong.
In de bus (voor mij weer een iets meer look-like Hermes bus) delen we meteen onze eerste ervaring over de vlucht alleen. Als we als twee blonde meiden met dezelfde backpack in het guesthouse aan komen, worden we hartelijk ontvangen door de eigenaresse. We boffen want de eigenaresse geeft ons een grotere kamer dan we hadden geboekt met twee tweepersoons bedden. Lucky us!

’S Avonds gaan we op advies van de eigenaresse wat Vietnamese specialiteiten proeven. Bij het eerste eetkraampje willen mensen echter al gelijk met ons op de foto. Pfff dachten we’, begint dat nu al, maar vriendelijk lachen we als de selfies worden gemaakt.  We worden gewoon bewondert met onze blonde haren. Na het eten bezoeken we nog een night market waarbij het krioelde van de mensen. In Sri Lanka vroeg ik mezelf wel eens af waar al het volk was terwijl ik hier dacht waar komt het allemaal vandaan. Natuurlijk nemen we in de avond ook een biertje om de vakantie feestelijk te  openen en proosten we alvast op een geweldige reis vol avonturen.

Dag 2. Sfeer van Hanoi proeven
We zitten in Hanoi, (ligt in het noorden van Vietnam), en bevat 8 miljoen inwoners maar ook, niet schrikken, 5  miljoen motorbikes. Ze toeteren allemaal maar wat in het rond en rijden kriskras door elkaar waardoor het een drukke chaotische bedoeling is. Als we ergens willen oversteken vragen we onszelf af, hoe kom ik daar? In Utrecht is het links, rechts, links kijken en dan is het veilig genoeg om over te steken. In Hanoi daarentegen kun je links, rechts, voor en achter kijken. Maar met kijken schiet je niks op, je moet het gewoon doen. Met onze poncho’s aan lopen we door de straatjes van Hanoi. Dit is een hele beleving. In elke straat worden we wel aangesproken door proppers omdat ze willen dat je vers fruit of andere etenswaren bij hen koopt. Het leren nee zeggen wordt weer op de proef gesteld. Helaas verstaan de Vietnamese het Engelse woord ‘no’ nog niet eens, dus de beste optie is gewoon niet kijken en doorlopen.
In de ochtend bezoeken we de gevangenis in Hanoi. Mensonterend om te zien hoe de Franse daar gevangen hebben gezeten.
Vervolgens maken we een rondje om de Leek. Onderweg gaan we bij het meest schattige en leukste koffie tentje ooit iets drinken. Coffeecorner The Note, is een koffiezaakje waar letterlijk overal om je heen notebriefjes hangen met teksten, spreuken en kleine tekeningen. Door het  lezen van deze briefjes raak ik helemaal geïnspireerd. Terwijl ik mijn lekkerste koffie ooit drink (Caffee Latte met kokosnotenmilk) schrijf ik ook een note. Deze hang ik vervolgens op tussen de andere duizenden briefjes. Doordat het blijft regenen besluiten we om een heerlijke voetmassage te nemen.  Een massage van 25 minuten voor maar €4. Waren de massages in Nederland ook maar zo goedkoop.

De Vietnamese keuken is volgens veel mensen de lekkerste van Azië. Vietnam staat ook bekend om de vele, lekkere en goedkope streetfood kramen. Een must-do in Hanoi is dan ook een streetfood tour. Als we ’s avonds bij de tour organisatie aankomen moeten we gelijk betalen en haast maken. De tour was namelijk al vertrokken. Als we achterop de motorbike zouden springen, waren we nog op tijd. Dit deden we dus ineens bevonden we ons samen op de moterbike midden tussen het chaotische verkeer en de andere duizenden toeterende motorbikes. Ondanks dat we met zijn twee achterop zaten (wat niet heel verstandig is, maar voor hier heel normaal is) kwamen we veilig en op tijd aan bij de streetfood tour. Met nog vier andere Duitsers en tourgids Mimi gaan we langs de beste eetkramen van Hanoi. Je moet dus niet denken aan restaurants met mooie, grote houten tafels met leren stoelen. Hier hebben ze de aller goedkoopste, plastic en kleinste stoeltjes en tafeltjes. Het voelt alsof ik weer even in een peuterklas zit. Tijdens de tour proeven we niet alleen de echte Vietnamese gerechten maar we leren ook de namen van de gerechten, de manier waarop je de gerechten moet eten en wat ontbijt, lunch en diner is. Bij het eerste gerecht … lachen we al hard. Gisteren had ik hetzelfde gerecht besteld en dacht ik dat ik er sla bij kreeg. Ik dompelde een hele hoop groen in mijn soep om  groente binnen te krijgen. Ik at het helemaal op, ondanks dat ik er een apart smaakje aan vond zitten. Vandaag leerden we echter dat het geen sla was, maar dat het kruiden waren, die je als kleine stukjes door je soep moet doen. We konden er hard om lachen en zeiden:  ‘’Gelukkig doen we deze tour aan het begin van onze reis.’’
Als we van eetkraam naar eetkraam lopen moeten we de drukke wegen telkens oversteken. Tourgids Mimi roept dan ´Sticky Rice´ (kom bij elkaar) en Be careful, please be careful .  Tijdens de tour leert Mimi ons ook een aantal Vietnameese woorden zoals proosten MOT HIGH BAI SON. Aan het eind van de tour hebben we onze buikjes vol hebben gegeten met allerlei Vietnamese specialiteiten en gaan we lekker slapen.

Dag 3 Hanoi
De wekker staat want vandaag moeten we even goed kijken naar ons reisschema. Afgelopen week zijn hier zware regenbuien geweest waardoor er overstromingen zijn geweest in  bepaalde gedeeltes van Vietnam. Tevens is er in het nieuws aangekondigd dat er mogelijk een Tyfoon op komst is. We willen daarom goed kijken wat alle opties zijn, waar het zo veilig mogelijk is en op basis daarvan een besluit nemen. Ongeveer twee uur later waren we uit. De tocht richting het noordelijke SAPA gaat volgens planning door. Bij het guesthouse boeken we een hike-tour in Sapa. Sapa is een berggedeelte met hele mooie hikes tussen de rijstvelden waarbij je op trekking gaat. We besluiten om twee dagen te gaan hiken waarbij we één nacht in een homestay bij een lokale familie slapen.

In de middag gaan we weer even de stad in en hoppen we de best beoordeelde  etententjes van tripadvisor af. We lunchen bij Bahn Mi 25 en drinken de lekkerste  egg coffee in Cha Gaing.
Vanavond vertrekken we met de nachtbus naar SAPA.  Daarvoor gaan we bij de lokale supermarktjes nog wat lekkere dingen inslaan. Haha deze dag bestond voornamelijk uit eten, eten en nog eens lekker eten.  

Dag 4

In de nachtbus hadden ze stoelen die helemaal achterover konden waardoor ik prima had geslapen.’s Ochtends komen we om 6u in de morgen aan in Sapa. Wat er daarna gebeurde is de moeite waard om te vertellen. Bij het hostel hadden we een trekking geboekt bij mama Su Su. Als we uit de bus stappen zoeken we mama Su Su. Als mensen vragen of we nog een trekking willen boeken, zeggen we dat we al geboekt hebben bij mama Su Su. We moeten een foto laten zien. Via google zoeken we ‘’mama Su Su trekking Sapa’’. Als de mensen de foto zien zeggen ze dat mama Su Su nu niet op het busstation is, maar we even moeten wachten. Na een kopje thee verschijnt er ineens iemand in het restaurant en roept, here i’m mama Su Su. Het is een mega leuk vrouwtje wat meteen wil helpen met het tillen van onze backpacks. Ze belt haar zoons op die ons komen halen op de motorbike. Mijn backpack gaat tussen de benen van de driver en ik mag dit keer alleen achterop.  Dit werd vervolgens mijn engste scootertocht ooit. Ik had onderweg niet gedacht dat we veilig aan zouden komen, maar gelukkig heb ik genoeg engelen, klavertjesvier en stenen bij me. Als we bij de homestay zijn wil mama Su Su dat we betalen terwijl we dat al in onze guesthouse hadden gedaan. We kwamen er hierdoor achter dat we bij de verkeerde homestay waren. In het dorp bleek echter nog een mama Shu Shu te wonen (maar dan met een h). Dezelfde uitspraak voor ons, maar het was toch degelijk iemand anders. Gelukkig kwamen we er achter en werden we naar de echte mama ShuShu gebracht. Zo zie je maar alles komt goed.
Een mega lief vrouwtje liet haar homestay zien. Ze woont  daar samen met haar man en kinderen. Er was een prachtig uitzicht want het ligt midden in de bergen.
In de middag gaan we op trekking met een aantal andere jongeren die ook aan het backpacken zijn. We lopen tussen de mooie rijstvelden en genieten ervan dat het droog is (niet regent). Droog is het landschap zeker niet want afgelopen dagen heeft het hier heel veel geregend. Na een aantal uur te hebben gehiked gaan we s  avonds met nieuwe reizigers eten in de homestay. Er staat een heerlijk diner klaar waarmee we onze buikjes weer vol eten. Het toetje is een shotje ‘happy water’. Dat is lokaal drankje. We lachen hard om mama Shu Shu want gevoel voor humor heeft ze zeker. Als ik vanaf nu aan het woord BANANA hoor zal ik aan haar denken.

Dag 5
Met spierpijn in de rug worden we wakker. Nee, niet van het hiken, maar de matrassen leken wel van cement. Maar we zijn nog jong en we zullen de spieren vandaag snel  los lopen. Het diner was gisteren echt heerlijk maar het ontbijt vandaag is ook weer echt een feest. Een hoge toren van pancakes met banaan en honing,  groetenomelet , een prachtig uitzicht en een kado’tje van mama Shu Shu. We mochten namelijk allemaal een typisch Vietnamees armbandje uitkiezen.
We trekken weer onze regenlaarzen aan en zijn klaar om te gaan hiken. Met negen vrouwen gaan we vandaag de tocht maken, girl power. Nou dat girl power moesten we vandaag wel laten zien. De tocht was heftiger als gisteren want we gingen echt over smalle, glibberige en modderige paadjes waarbij je niet wilde vallen. Ondanks dat het modderig en nat was, waren de rijstvelden, de stilte in de omgeving en de uitzichten prachtig. En als ik dan voor een toiletbezoek gewoon tussen de watervallen en rijstvelden in met mijn billenbloot moet, voel me echt back in the nature.
Om 15;00u worden we helaas alweer onderweg opgehaald door de man van de homestay. Hij brengt ons met backpack en al terug naar het dal, waar we bij het busstation de bus kunnen pakken. Een bustocht van 13 uur gaan we maken. Gelukkig zijn er wat (kleine) stoppauze’s,  nadruk op kleine want bij de eerste stop reed de bus bijna aan zonder ons. Wij dachten dat we wel tijd hadden om eventjes te kunnen eten, niet dus. Oeps, gelukkig reed de buschauffeur in zijn achteruit en rende hij naar binnen om ons te halen.
Of we veilig aangekomen lees je in mijn volgende want ik ga nu mijn slaapmasker op doen, stoel achterover gooien en lekker knorren.  

p.s. De foto's komen er morgen op als ik goede wifi verbinding heb;)