Het roer gaat om

Het roer gaat om
Het roer gooi ik om want ik heb besloten om ineens iets heel anders te doen. Ik weet dat ik me het prettigste voel bij even wat meer vastigheid dus ga ik momenteel toch voor werk zoeken in plaats van meteen door reizen.
In heb een ochtend de tijd genomen om na te denken wat ik in Australië nog zou willen op werkgebied en dat is stiekem een hele lijst. Als allereerste schreef ik op horeca. Werken in de horeca zie ik alleen niet meer helemaal de uitdaging in want dat kan ik ondertussen wel. Ondanks dat het mogelijk wel makkelijk is om werk te vinden door mijn eerdere ervaring en ik er passie mee heb, streep ik het voor nu toch door op mijn lijstje. Als tweede staat er op mijn lijst farmwork. Farmwrok is erg populair onder backpackers, omdat het de mogelijkheid geeft om je second year visa te krijgen. Gelukkig heb ik deze al binnen dus streep ik deze ervaring volledig door. Daaronder staat Au pair.
Veel meiden zijn namelijk au pair in Australië. Dat houdt in dat je bij de familie gaat wonen en dan vaak 20-40 uur per week werkt. Oppassen op de kinderen en meehelpen in het huishouden. Tot op heden heb ik daar niet de aller beste verhalen over gehoord. Je moet ten eerste geluk hebben met je familie en hopen dat je niet als een slaaf wordt behandeld. Ten tweede moet je hopen dat je ergens ook wat vrije tijd hebt en leuke uitstapjes kunt maken, anders wordt je helemaal gek na een tijd. Gezien het feit dat ik de afgelopen maanden zoveel vrijheid heb gehad denk ik dat het geen geschikte job voor me is en streep ik het door. Echter zet ik er een heel licht streepje door, want ergens kriebelt het toch om het te proberen. Ik zou namelijk best wel willen ontdekken hoe het is om kinderen te hebben en een gezinsleven te draaien. Ik ga daarom toch verder uitzoeken wat de mogelijkheden zijn. Als ik in contact kom met een andere backpackster vertelt zij dat ze momenteel in een host family verblijft. In ruil voor gratis accommodatie en eten, past ze een aantal uur per dag op tot maximaal 15 uur. Maar dat klinkt perfect voor me denk ik. Ik zit dan niet meteen voor 40 uur in een gezin vast maar ik kan even ontdekken of au pair zijn iets voor me is. Ik wacht niet lang en plaats diezelfde dag nog een bericht over mezelf met foto’s op de Facebookpagina ‘Au pair and Host Families Cairns’.

Nog geen dag later zit mijn mailbox al vol met gezinnen die zoeken naar een nieuwe nanny of au pair en contact met me willen. Alle gezinnen die meteen een full-time au pair willen vallen al af, want ik wil vooral even uittesten of het me bevalt om in een gezin te wonen en op te passen voor kinderen. Eén gezin lijkt perfect in mijn plaatje te passen en zoeken namelijk voor 10 dagen een oppas voor hun 18 maanden oud dochtertje voor maar 2 uur per dag. Moeder moet namelijk wat extra studeren omdat ze binnenkort een examen heeft. Ze wil zich goed kunnen voorbereiden en kan wel wat extra hulp gebruiken. Het kind is niet graag bij de dagopvang dus vandaar dat ze dacht aan een andere oplossing. We hebben een Skype gesprek  om elkaar te leren kennen en om verwachtingen uit te wisselen. Vanuit beide kanten voelen we dat het goed klikt. Ik krijg te horen dat ik het ben geworden uit de verschillende kandidaten en mag in het gezin komen wonen. Ik zeg ook ja want ik  wil het heel graag even uitproberen hoe het is om (oppas) moeder te zijn en heb momenteel ook behoefte aan het huiselijke sfeertje, een eigen kamer en even wat rust om me heen en tijd voor mezelf. Ik ben helemaal blij want 10 dagen is ook een perfecte tijd om te ervaren of het iets vind.. zo niet ben ik na die 10 dagen weer weg en zal écht Au Pair worden misschien wel van mijn lijstje worden afgestreept.

De nieuwe ervaring gaat beginnen
Na ons Skype gesprek krijg ik met de dag meer zin in om aan dit nieuwe avontuurtje te beginnen. Moeder doet er alles aan om te zorgen dat ik een zo’n fijn mogelijk verblijf tijd heb. Ze wilt weten wat mijn lievelingseten is zodat ze de koelkast daarmee kan vullen. Ze wil me op komen halen bij mijn hostel zodat ik niet hoef te slepen met mijn backpack en stuurt al allemaal foto’s en filmpjes van haar dochtertje, met de tekst dat ik haar heel leuk zal vinden. Écht hart verwarmend.
Twee dagen later komt die moeder mij ophalen bij het hostel. In de auto hebben we meteen veel gespreksstof.  Ze is 33 jaar oud, komt uit Florida, is toen ze 26 jaar was naar Australië gegaan om te reizen, verliefd geworden op een Australiër en nu woont ze al een tijd hier in dit land en heeft ze een prachtige dochter van 18 maanden met hem. Ze wonen twee minuten lopen van het strand en lijken wel een perfect beauty koppel.
Als we bij hun huis aankomen ontmoet ik haar prachtige dochter Lainey (blond krullend haar en fel blauwe ogen) en haar (knappe) man.

’s Avonds koken vader en moeder samen onder het genot van een drankje en staat er op de achtergrond romantische muziek op. Ik zie zie niet alleen dat de liefde er tussen hen van af spat maar voel het ook op de eerste avond. Heerlijk om te voelen en te zien. Want van liefde kan ik geen genoeg krijgen. Ik word niet jaloers want momenteel ben ik niet opzoek naar liefde, want ik ben al verliefd op dit leven en de bijbehorende vrijheid. Ik weet momenteel nog niet waar mijn plekje is, dus als iets te dichtbij komt druk ik het momenteel ook meteen weer weg. Mijn tijd komt wel denk ik dan. Wanneer dat is weet ik niet, maar ik maak me daar totaal geen zorgen over. Ik ben momenteel écht heeeeeel gelukkig en heb geen liefde nodig. Ik ga mijn liefde over een tijdje wel tegenkomen, als ik er klaar voor ben. Even flits er wel een beeld voorbij waarin ik 10 jaar verder in de tijd ga. Als ik het stel namelijk zo samen zie, hoop ik ook dat ik later zo intents verliefd en gelukkig ben met iemand en er een kleintje rond dabbert.

Vader is een echte gentleman en heeft een heerlijke maaltijd klaargemaakt en serveert het vol trots uit.  Samen dineren we om elkaar te leren kennen en het voelt allemaal heel natuurlijk, normaal en comfortabel. Na het eten zien we kangoeroes in de tuin lopen. We pakken wortels en zoete aardappels uit de koelkast om ze te voeren. Echt gaaf om in de achtertuin wilde maar tamme kangoeroes te voeren. Weer een extra  Australische ervaring rijker!

Als ik in bed lig ’s avonds kan ik niet meteen slapen want er gaan van allerlei (fijne) gedachten en emoties door me heen. Wauw, echt bizar eigenlijk dat ik ineens bij een vreemde familie intrek voor een aantal dagen en me daar wonderbaarlijk comfortabel bij voel. De gastvrijheid, de openheid, het vertrouwen, de vriendelijkheid, de liefde, het is écht zo geweldig! Ik spring van het ene avontuur, zo in het andere avontuur. Ik doe het allemaal maar, zonder angst of zonder oncomfortabele gevoelens, alles op eigen benen en het pak keer op keer fantastisch goed uit. Ik voel dat ik nog steeds veel meer van deze (spontane) avonturen wil maken en mijn reisleventje voorlopig niet is afgelopen. Ondanks dat thuis ook wel ineens meer in mijn hoofd voorbij komt fladderen. Komt dat omdat ik nu ineens weer meer in het realistische leven ben waarin mensen een normaal werkend en familie leven hebben? Ik weet momenteel even niet meer goed wat normaal is en wanneer thuis mij weer gelukkig gaat maken.  

Van feestende bartender naar (oppas) moeder met verantwoordelijkheid
En ineens loop je daar dan achter de kinderwagen met een meisje van 18 maanden. Vader is vandaag namelijk werken en moeder moet even studeren voor haar examen. Ze dropt mij daarom af bij een mooi kustplaatsje in de buurt, Palm Cove waar ik met het kind kan spelen in de speeltuin of langs het strand kan wandelen. Weer een nieuw gevoel gaat er door mij heen, want ineens voel ik me een trotse (oppas) moeder. Als er mensen voorbij komen lopen en me begroeten zeggen ze allemaal iets in de trant van: ‘wauw, what a pretty girl’. Doordat ik ook blond krullend haar heb en blauwe ogen denken de mensen dat ze echt van mij is haha funny.. Het moedertje spelen gaat me prima af en ik voel me er heel comfortabel bij al hoewel ik ook met sommige dingen sta te struggelen. Een voorbeeld. Ik moet plassen, maar hoe ga ik dat doen want ik kan haar niet alleen laten. Met die hele kinderwagen de toilet in denk ik maar. Shit dat gaat niet passen… dan maar aan iemand vragen of zij 1 minuut even op het kind wil letten. Pff.. het kind is niet eens van mij en geeft het even af aan een ander. Je moet maar goed vertrouwen hebben in de mens anders want anders maak je het leven heel lastig voor jezelf denk ik weer even. Met al mijn energie heb ik haar snel uitgeput en wil ze terug in de kinderwagen. Als echte beachlover loop ik gewoon met de kinderwagen over het strand, net langs de waterrand over het verharde zand. Het is wel flink duwen, maar ik denk meteen een kleine workout voor mijn billen. Sommige mensen lopen langs en kijken me deels raar aan en zeggen: Nieuwe om een kinderwagen op het strand te zien. Ik geef daarbij maar als lachende reactie: ' This pram is a 4W drive pram.  Oke denk ik daarna,.. misschien is het maar gewoon beter als ik samen met een kind niet afwijk van het normale pad (wat ik normaal gesproken maar al te graag doe). 
​Daarnaast merk ik dat ik het heerlijk vind  om met het kind te wandelen buiten want je hoeft haar dan niet bezig te houden telkens of in de gaten te houden. Je kunt gewoon lekker een stukje lopen en genieten van de omgeving of met vrienden aan de telefoon hangne als ze eenmaal slaapt. Ik heb al ontdekt dat ik later een moeder ben die graag naar buiten wil met haar kind! 
​Oke, waar ik vorige week dus nog in in het vrije hostelleven zat met jonge reizigers die volop genieten van het leven, nu zit ik ineens in het volwassen- ouderlijke leventje waar alle verantwoordelijkheden bij komen kijken. Ik heb tot op heden al veel diverse families ontmoet, diepgaande gesprekken gehad en aan heel veel verschillende keukentafels gezeten, toen ik ambulant hulpverlener was. Ik sta daarom nergens meer raar van op te kijken en weet heel goed dat ouder zijn je leven doet veranderen en het niet makkelijk is.  Ik hoef een aantal van jullie het niet te vertellen want jullie hebben het als geen ander kunnen ervaren. Ik wist het deels wel maar het is wel weer eens fijn om het van dichtbij te zien, ervaren, voelen en vooral het volgende te beseffen. Als je jong bent heb je de vrijheid om te doen wat je wil en sta je op de eerste plaats, maar als je ouder wordt staat je kind en gezin dik op nummer één en moet je daar heel veel energie in steken om het allemaal draaiende te houden. Het kost soms zoveel energie dat je er zelf onderdoor aan gaat. En dat voel ik nu ook bij dit gezin. Waar gisteren de liefde er nog van af spatten tijdens het koken, worden er deze avond serieuze gesprekken gevoerd over hoe zwaar het mentaal voor beide ouders even is. Vader moet 5 dagen werken in de kost en komt niet thuis. Je voelt dat ze beide er soms even doorheen zitten, maar niet willen opgeven. Het grappige is ook dat je ziet dat vader drie dagen weg is en moeder doet alles met haar kind wat ze normaal gesproken niet zou doen. Ze is een super healty persoon wat alleen maar natuurlijke producten eet. Maar nu gaat ze ineens naar de Mac Donalds (drive) om 12 uur ’s middags of neemt ze een wijntje mee in de hand als ze een blokje om loopt. Even niet de perfecte voorbeeld rol of ouder zijn denk ze.  
Naast dat ik moeder 2 of 3 uur per dag even help met oppassen, doen we ook leuke dingen samen. Een serie kijken ’ s avonds op de bank (waarbij moeder wel in slaap valt, omdat ze zo moe is). Op de zaterdag ochtend gingen we met zijn drieën naar de markt in de stad om lekkere groenten en fruit te kopen. Tevens drinken we bij de lekkerste koffie zaak een kopje koffie. Ik moet ergens van binnen hard lachen en heb het even met haar man te doen. Want moeder heeft het niet heel breed dat ik weet, maar koop wel van allerlei dure producten en veel te veel. Terwijl de koelkast bomvol staat komt ze met een hele grote box groeten en fruit thuis. En toen haar kind in de speelgoedwinkel van alles uit het schap trok en heeft ze dat ook maar voor haar gekocht. Ik krijg het idee dat moeder spullen aan het kopen is, om misschien weer even dat happy gevoel te hebben. En waar ik me gisteren nog bijna schuldig voelde dat ik rond huppel als een gelukkig, blije en vrije vogel en hun af en toe zo hard zie bikkelen. Voel ik nu ineens dat ik veel voor deze moeder kan betekenen. Naar oppas moeder voor het kind, ben ik ook gezellig afleiding voor haar.

Een korte conclusie over mijn ervaring:

·             Een bijzonder mooie en geweldige ervaring om zo snel opgenomen te worden in een gezin en het vertrouwen te krijgen.

·             Ingezien dat het gezinsleven een droom van me is maar de komende jaren zeker niet en ik  zo lang mogelijk van dit vrije leventje wil genieten.

·             Ik krijg het benauwd als ik nadenk over het vaste leventje, patroon of settelen

·             In dit gezin krijg ik heel veel vrijheid om te doen wat ik wil naar mijn werkuurtjes maar ik merk heel erg dat ik van onafhankelijkheid houdt.

·             De keuze om écht au pair te worden voor 40 uur per week is ondanks dat het oppassen op dit knappe, lieve meisje leuk vind. Is het momenteel niet aan mij besteed en ga ik dat werk met een dikke streep doorstrepen

·             Oppas moeder voor eventjes, blijft wel op het lijstje staan. Geweldig om door gezinnen zo warm te worden ontvangen, vertroetelt te worden en worden behandeld als een prinses. Ik dacht namelijk dat ik al heel makkelijk, gastvrij en heel vriendelijk was. Maar als je mij vergelijkt met Australiërs ben ik een 8 en zij een 10 op dat vlak.

Momenteel schrijf ik telkens mijn ervaring, beleving en gevoel zoveel mogelijk op. Jullie hebben wel in de gaten dat mijn leven echt totaal anders is op dit moment. Hopelijk krijgen jullie door mijn blogs toch een duidelijk beeld over het reisleventje en kunnen jullie een beetje met me meereizen. Ik ben echter ook ontzettend benieuwd of jullie wel eens vragen hebben of ideeën hebben voor andere reisonderwerpen. Twijfel niet en brand anders maar los met vragen, verbetertips of ideeën :)!