Reisblog 1 Het begin van mijn grote avontuur

25 september 2017 - Düsseldorf, Duitsland

Het begin van mijn grote avontuur

Maandag 25 september 2017
WIEHOE, eindelijk ben ik vertrokken en is mijn grote avontuur echt begonnen. Van te voren zei ik dat ik geen reisblog zou gaan maken. Maar nu ik eenmaal in het vliegtuig zit, na een toch wel moeilijk afscheidsmomentje voel ik mijzelf heel relaxt, ontspannen en rustig. Ik voel letterlijk de opgebouwde (gezonde) spanning van afgelopen weken uit mijn lichaam gaan. Ik besef me nu pas echt dat ik een gewaagde, gave stap heb genomen. Ik ga een geweldige reis tegemoet waarbij ik veel mooie, leerzame, leuke, ontroerende, spannende en onvergetelijke momenten zal meemaken. Nu ik vertrokken ben en mijzelf meteen zo relax en ontspannen voel, krijg ik energie om toch een reisblog bij te gaan houden (ondanks dat ik communicatief sterker ben dan schrijfvaardig). Ik zal zoveel nieuwe dingen gaan mee maken, ontdekken en beleven die ik niet zomaar wil vergeten. Een dagboek/ reisblog is daarom een mooie manier om even stil te staan bij alle  ervaringen en belevingen, die ik later nog eens terug kan lezen. Tevens heb ik afgelopen week gezien en gemerkt hoeveel mensen betrokken met me zijn en graag op de hoogte willen blijven van mijn avontuur. Een blog is voor mij ook makkelijker communiceren. Via mijn blogs neem ik jullie gewoon een beetje mee op reis!

Het besluit en de afgelopen weken
Ik neem jullie eerst nog even kort mee terug naar het besluitproces van deze reis en de afgelopen weken.
Want jullie zullen je misschien wel afvragen waar het initiatief of het lef vandaan komt om deze stap te gaan maken? Dat ik een ondernemer en avontuurlijk ben, mijn kansen benut, mijn geluk en dromen najaag, niet bang ben voor het onbekende, graag nieuwe mensen ontmoet en uitdagingen aan ga, wisten jullie misschien wel. Ondanks dat had ik een paar maanen geleden niet gedacht dat ik zo’n grote reisplannen (voor onbepaalde tijd) zou gaan maken en in mijn eentje naar de andere kant van de wereld zou gaan om daar te gaan reizen en werken. Maar in de afgelopen twee jaar ben ik veel gegroeid en heb ik ontzettend hard gewerkt voor mijn Masterdiploma. Zoals jullie weten heb ik deze zomer dat bijzondere papiertje in de pocket weten te slepen. Het ging niet vanzelf want ik heb er kei hard voor gewerkt, maar ik heb mijzelf daarbij voor mijn gevoel overtroffen. Ik riep namelijk altijd ‘ ik ben geen uni-meisje’. Toch ben ik aan de master begonnen met het idee: ik probeer het gewoon. Je krijgt namelijk altijd spijt van dingen die je niet hebt gedaan. Gedurende mijn studietijd wilde ik de rest van mijn activiteiten zoals sporten, bijbaantje(s) en sociale leven niet laten vallen. Dit zorgde ervoor dat ik altijd een (over)volle agenda had en ik van plek naar plek racete. Hophophop, even dit even dat ….en weer door. Ik leefde in een sneltrein, waarbij altijd alles was gepland. Dit hield ik met mijn doorzettingsvermogen en positieve energie lang vol. Ik voelde wel dat ik voordat ik aan het serieuze werkleven ga binnen een tussenpauze wil nemen. Ik was namelijk nog opzoek naar iets anders met avontuur en uitdaging. Ik besloot daarom om een reisplan van 3 á 4 maanden te maken voor Azië. Eenmaal toen ik was afgestudeerd vroegen mensen wat me tegenhield om naar Australië te gaan voor langere tijd. Ik sprak namelijk altijd over dat ik totaal nog geen zin had in een gesetteld leven of serieus werkleven. Op de vraag wat me tegenhield om voor langere tijd naar het buitenland te gaan antwoordde ik dat ik onzeker was over mijn Engels. Iedereen zei dan:  Dat Engels leer je zo, dat gaat vanzelf. Jij als kletskont met 3.000 woorden per dag moet misschien even wennen dat het er in het begin maar 500 zijn, maar dat komt vanzelf goed!’   
Door het behalen van mijn masterdiploma kreeg ik een enorme boost aan zelfvertrouwen. Ik dacht weer aan het feit dat je altijd spijt krijgt van de dingen die je niet hebt gedaan. Mijn reisplannen werden daarom ineens uitgebreid met een working-holiday visum voor één jaar in Australië.  Ik dacht: Fack it, ik ga mezelf gewoon uitdagen en het proberen, dit kan ik vast ook gewoon.

Dat zelfvertrouwen heeft afgelopen weken wel even geschommeld , want er zaten ook momenten bij dat ik dacht: ‘Waarom ga ik dit doen?’ Ik ben hartstikke gelukkig en heb ontzettend veel en fijne dierbare mensen om me mee. ''Wat moet ik dan aan de andere kant van de wereld?’ Ik kon die gedachtes al snel relatieveren met het feit dat ik totaal nog geen zin had in het ‘standaard vaste leventje’ en mezelf graag eerst nog op een andere manier wil uitdagen.
Ik probeerde daarom snel van 'de gezonde spanning voor het onbekende' te genieten, want voor ik het weet zijn ze weer voorbij.  De keuze om te gaan reizen is hoe dan ook de beste keuze voor nu! Ik ben blij met het avontuurlijke, onrustige en lefkarakter wat in mij zit, want ik merk dat het mij veel oplevert en ver brengt . Zover dat ik dus over een tijd aan de andere kant van de wereld zit.

Afgelopen week heb ik heel bewust gedag gezegd tegen dierbare familie en vrienden. Dit was niet altijd makkelijk maar zorgde er wel voor dat ik ze met een fijn gevoel kon loslaten. Ik was soms sprakeloos van alle liefdevolle woorden, kado’tjes en knuffels. Iedereen gunt me deze stap zo, wat prachtig is om te voelen. Ik krijg echt de ruimte om te groeien!   Ik ga deze lieve mensen zeker missen, want zij maken me echt gelukkig, maar ik weet dat ze in gedachten heel dicht bij me zijn op de momenten waarop ik ze nog heb. Daarnaast weegt het gemis niet op tegen de mooie ervaring die ik tegemoet ga. Gelukkig was het afscheidsmomentje vandaag iets minder zwaar dan gedacht, omdat ik niet in mijn eentje vertrok. De eerste drie weken ga ik namelijk nog gezellig met Rens in Sri Lanka rond trekken. Super leuk om samen met mijn broer dit avontuur te beginnen.

Wat ik hier met hem ga beleven, zullen jullie in mijn volgende blog lezen :)
Ik ga nu eerst het dagboekje met foto’s en verhalen, wat ik van mijn lieve vriendinnen heb gekregen lezen. Daarna zal ik lekker een filmpje gaan kijken. Je lest het goed, ik vind film kijken wel leuk, maar thuis vind ik nooit de rust ervoor. Hier in het vliegtuig kan ik geen kant op en moet ik wel op mijn billen zitten en kan ik dus lekker genieten van een film (en vast oefenen met Engels).

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

2 Reacties

  1. Mamsie:
    30 september 2017
    Zo Annick, wat een mooie verwoording van al de voorbereidingen en je beleving om tot deze reis te komen, jullie gaan zeker samen van deze eerste weken genieten, heel veel plezier samen met Rens als trouw en toeverlaat, 😉
  2. Mamsie:
    30 september 2017
    Jullie hebben al een mooie indruk gegeven van het land en alle ervaringen die je nu al hebt meegemaakt, super leuk om dit te lezen, is een hele mooie ervaring die jullie op doen. Geniet lieverds. 😘