Laatste reisblog Vietnam

15 november 2017 - Ho Chi Minh City, Vietnam

 Dag 21, 22, 23, 24 in Mui Né!

Ondanks mijn typ foutjes is het bovenstaande niet fout getypt. Ik ga namelijk de dagen in Mui Ne samenvatten . In onderstaande blog ga je lezen dat ik de dagen heb samengevat omdat ik al mijn tijd heb besteed om het optimaal  te kunnen genieten van deze bestemming. 

Mui Ne is een plaatsje aan het strand waar je voor weinig geld een luxe hotel kunt nemen. Volgens andere backpackers en brochures over Vietnam is Mui Né de perfecte plaats  om even bij te komen van het reizen. Nou dat klopt helemaal.
Maxime en ik hadden een mooi hotel uitgekozen. Bij de receptie zijn we wel even aan het overwegen om misschien één keer in een dorm (slaapzaal met meerdere mensen) te gaan slapen. Tot nu toe hebben we dat nog niet gedaan terwijl dat eigenlijk wel een leuke beleving is voor het echte backpack leven. Maar als de eigenaar achter de receptie Nederlanders blijkt te zijn en onze overweging  over een dorm heeft gevolgd begint hij te lachen. Hij zegt : ‘Nou meiden, ik zou zeker niet voor een dorm kiezen want ik geef jullie een upgrade (voor dezelfde prijs) naar een zeer grote en luxe tweepersoonskamer.  Het echte backpack leven hebben we op deze manier natuurlijk niet, maar we slaan dit aanbod ook niet af. Wel moesten we onze mond dichthouden tegen anderen.
Terwijl het in Nederland volop herfst is, is het hier zonnig en 30 graden. Er hangt een heerlijke sfeer bij het hotel en er zijn twee zwembaden waar we lekker kunnen bijkomen. De eerste dag doen we dit dan ook. We ontmoeten leuke andere Nederlanders waar we veel mee optrekken. We bbqen samen, spelen met een grote groep bierpong bij het hotel en gaan ’s avonds nog met zijn alle opstap bij een bar op het strand. Wat een leven hé. Soms voel ik me zeer verwend en een soort van schuldig over het leventje wat ik momenteel lijdt. Maar dat moet ik natuurlijk niet doen, want ik moet gewoon volop genieten van deze kans. Straks in Australie kan in niet meer leven in luxe en moet ik elke euro omdraaien en gaat er hopelijk snel hard gewerkt worden.
Mui Ne is echt een heerlijke plek  om bij te komen alhoewel ik er anders ook behoorlijk druk van word (in een positieve zin wel). Want als ik op dag twee op het strand kom voel ik de relaxe, sportieve en positieve sfeer. Dit komt mede omdat er een hele hoop mensen een strand wandeling maken en er veel (ik schat ongeveer 50) kitesurfers in het water zijn. De zon, het strand, de relaxe mensen en de sportieve sfeer laten me nog meer stralen en stuiteren.  Gedurende mijn hele reis ben ik al aan het stralen en druk, maar van dit plaatsje leef ik nog meer op!
Als ik de kitesurfers in het water  zie, kan ik ook niet langer wachten om zelf een lesje te nemen. Diezelfde middag heb ik dan al les van een echte Nederlandse kitesurfhunk. Ik was meteen verkocht! Niet aan die lekkere instructeur,.. ja stiekem ook wel een beetje natuurlijk, maar vooral ook aan het kitesurfen. Ik was optimaal aan het genieten met twinkelende ogen en een smile van oor tot oor. Dat gevoel ging de instructeur trouwens ook niet onopgemerkt voorbij, want hij zei: ‘Jij  bent helemaal in je element hé?  Waarop ik met volle overtuiging JA antwoordde. Na 2,5u bedanken we elkaar met een stevige hand en een lach voor de leuke les.  Als laatst roept hij dan ook nog: 'Tot morgen he kitesurfgirl’. Ohjee ik had al hartkloppingen maar door zulke opmerkingen wordt mijn hartritme nog eens verdubbeld. Holy shit, ik krijg echt kriebels in mijn buik van deze plek!
Als ik de volgende dag een meisje spreek die ook aan het backpacken is, word ik al helemaal gek. Ze vertelde me dat ze daar een baantje heeft als receptionist bij een kitesurfschool en morgen gaat beginnen tot maart. Dat lijkt me echt een droombaantje en werd wel even jaloers toen ik dat hoorde.
De energie giert door mijn lijf door de sfeer hier. Ik besluit daarom om 7u in de morgen lekker te gaan hardlopen op het strand. In de ochtend is het namelijk nog wel uit te houden hier. Als ik bij het strand aankom zie een Vietnamese vrouw ook sporten. Ik loop naar haar toe en vraag of ze samen met mij wat oefenen wil doen. Dit vond ze een leuk idee en vervolgens doen we samen een aantal leuke sportoefeningen. Op het einde drinken we lekker een welverdiende verse kokosnoot. Het beviel ons zo goed, dat we morgenvroeg weer hebben afgesproken samen.
Als ik een wandeling over het strand maak, voel ik dat ik gewoon warm word van deze plaats. Er sproken dan ook ineens de grootste fantasieën door mijn hoofd. Zo zie ik mezelf hier ineens best wel een half jaartje werken. Een baantje als receptionist bij een kitesurfschool in combinatie met sportlessen geven op het strand, lijkt me fantastisch! Dit gevoel zette mij tot actie om te gaan netwerken. Via via had ik een contact gekregen van een Nederlandse man met een eigen kitesurfschool. Ik stuur een bericht naar hem en vertel over mijn fantasieën. Hij gaf daarbij aan dat ik misschien in de toekomst wel iets voor zijn kitesurfschool kan gaan betekenen. Ik wil zorgen dat de man een goede indruk van me heeft en me niet zomaar vergeet. Ik besloot daarom om de volgende dag even bij hem langs te gaan om mijn gezicht te laten zien en hem de hand te schudden.  Oké, misschien klinkt het allemaal wel een beetje overdreven en denk je laat die Annick maar lekker dromen. Dat kan, maar ik weet wel, waar een wil is, is een weg;  en een goed begin is het halve werk! Dus wie weet wat de kennismaking van vandaag me oplevert in de toekomst!
Als ik Mui Ne verlaat, hoop ik hier nog eens terug te komen en dat het niet bij een fantasie blijft. Al is het niet als receptionist bij een kitesurfschool, dan misschien wel om met pap samen om een week te leren kiten. Of zie jij dat niet zitten pap? Haha.

Dag 25 de laatste bestemming van Vietnam Ho Chi Min,

Jeetje de laatste dagen van onze reis samen gaan alweer in. Het klinkt misschien cliche maar wat zijn de dagen voorbij gevlogen. Een zeer goed teken wel, maar we zouden zo nog een weekje samen willen reizen. We zijn elkaar namelijk nog echt niet beu en hebben nog steeds heel veel plezier samen! Niet dat ik trouwens voor mijn reis had gedacht dat het niet zou klikken met Maxime hoor. Ik wist dat het samen met zo'n spontane meid als haar zeker goed zou gaan komen. Maar ik durf nu wel te zeggen dat Mxime en ik vriendinnen voor het leven zijn geworden en in de toekomst nog lang met elkaar contact zullen hebben. Gelukkig hebben we nog twee dagen samen.
Als we na zo’n relaxte vakantiebestemming als Mui Ne weer aankomen in een grote, drukke en chaotische stad Ho Chi Min is dat voor ons beide weer even wennen. We zitten met ons guesthouse wel midden in het centrum, wat ideaal is. We hebben een aantal dingen opgeschreven die we zeker willen doen of eten op onze laatste dagen in Vietnam. We besluiten daarom lekker door de stap te gaan struinen op zoek naar leuke bezienswaardigheden en eettentjes. Bij het oversteken van de weg roepen  vandaag weer meerdere keren: Ho Shit, want er rijden hier weer duizende motorbikes kriskras door elkaar.  
Vandaag zijn we ook in een melige bui en hebben dan ook de grootste lol om de flauwste dingen. Als ik ze beschrijf zijn ze vast niet grappig. Daarom doe ik dat ook gewoon niet. Ik ga die momenten niet vergeten want we hebben er leuke filmpjes van gemaakt. Die filmpjes zijn zeer waardevol want die maken mij 100% aan het lachen op de momenten als ik me straks een keertje wat minder happy voel. ’S Middag was het even afgelopen met het melige en lacherige gedoe want we gingen het oorlogsmuseum bekijken. Heftig maar indrukwekkend om te zien en te lezen hoe de oorlog was ontstaan en verlopen.
’s Avonds eten we bijna onze lekkerste maaltijd gedurende onze tijd in Vietnam, springrolls, noodle soup en fishballs. Met volle buik gaan we nog een drankje drinken in de stapstraat. We hadden afgesproken het niet te laat te maken want we hebben morgen op onze laatste dag nog een dagtour naar de Mekong Delta gepland staan.  Nadat we de eerste biertjes op hebben en de muziek steeds leuker wordt, beginnen onze heupen al te swingen terwijl we nog zitten. We kijken elkaar aan en zeggen: 'het wordt tijd om een dansje te maken op de de dansvloer op. Als de twee stralende, blonde dutchies zich op de dansvloer begeven krijgen we van alle kanten aandacht. De tijd vliegt daardoor voorbij en op een gegeven moment kijken we elkaar aan met een blik van oeps we zouden het niet laat maken, maar dat is niet gelukt, maar nu moeten we echt te bed. Oeps.. korte nachtje maar dat kan wel voor één keertje. We zijn tenslotte nog jong!

Dag 26

Ze zeggen altijd Last Best….nou onze laatste dag was zeker niet de beste. We waren niet heel brak, maar de dagtour naar de Mekong Delta was gewoon niet zo bijzonder. Het was erg toeristisch, wat we erg jammer vonden. Wel heb ik deze dag weer iets van mijn bucketlist kunnen afvinken. Ik heb namelijk een slang om mijn nek gehad. ´s Middags ontstond er even een moment van stress want mijn spalk (draadje van mijn beugel) brak af, na het eten van een stukje kokosnoot. Ohjeee…..ik dacht wat nu? Ik moet naar de tandarts maar ik vlieg morgen naar Kuala Lumpur.. dinsdag naar Melbourne.. en een tandarts daar gaat veel geld kosten. Pfff… ik pakte snel even een sigaretje. Oeps ja heel slecht. Ik weet het, maar soms rook ik om stoom af te blazen en om kalm te blijven. Een sigaretje heeft voor mij dus een positief effect en zo ook in deze situatie. Als ik namelijk  het vuurtje van de tourguide vraag, vertel ik hem gelijk over mijn spalkprobleem en het feit dat ik morgenvroeg een vlucht heb. Hij vertelde dat er een tandarts in het centrum van de stad zit. Hij ging meteen bellen voor mij om een afspraak te maken op het eind van de middag. Aan het eind van de dag zet de tourguide me keurig voor de deur van de clinic af waar mijn gegevens al bekend waren. Na 20 minuten stond ik dan alweer buiten en was mijn spalk keurig gemaakt. De behulpzame mensen in dit land maken het reizen op deze manier echt fijn en gemakkelijk. Als we terug komen bij ons questhouse gooien we allebei nog één keer onze backpack binnenstebuiten om te controleren of er geen gekke dingen in zitten. Niks geks in de backpack (check), taxi naar de luchthaven geregeld (check), onze kostbaarheden zoals paspoort op zak (check) dan is het morgen echt tijd om Vietnam te verlaten, afscheid te nemen van elkaar en om mijn reis alleen verder voor te gaan zetten!
 We beseffen dat we aan het einde van een geweldige tijd staan en schrijven daarom een brief naar elkaar. We spreken af dat we de brief pas mogen lezen als we in het vliegtuig zitten.
Fijn om mijn gevoel en dankbaarheid op te kunnen schrijven voor de onvergetelijke tijd die ik samen met haar heb gehad . Het is een kleine moeite met veel waarde. Je geeft niet alleen de ontvanger van de brief een bijzonder gevoel. Nee zelf levert het je ook een fijn gevoel op. Mijn tip daarom is ook: Pak eens rust en schrijf een brief of kaartje naar iemand en kijk maar eens wat het je oplevert;)!

’s Avonds spenderen we nog onze  laatste Vietnamese dong uit aan lekkernij en gaan met een bijna overvolle buik slapen.

Dag 27

De dag van vertrek is aangebroken. Maxime terug naar huis en ik door naar Kuala Lumpur.Een raar gevoel hebben we als we samen in de taxi naar het vliegveld zitten. Voor ons doen zijn we  dan ook opvallend stil. Maxime beseft dat ze morgen weer terug is in Nederland en haar normale leventje weer gaat starten. Er staat voor haar alweer  van alles op de planning. Ik besef daarentegen dat ik vanaf nu echt alleen ga reizen, het onbekende tegemoet ga en er van alles op me af gaat komen. Ik heb totaal geen idee hoe de komende tijd eruit gaat zien. Ik weet alleen dat ik nu twee dagen in Kuala Lumpur ben en daarna doorvlieg naar Australië. Er gaan dan ook verschillende emoties door me heen.
Het moment  van afscheid nemen is daar. Ik geef de brief aan haar, klem mijn kaken op elkaar en pak haar stevig vast om te knuffelen. Ja hoor, ik voelde de tranen al op komen en dacht ik ga me er ook niet tegen verdedigen, laat maar rollen. Ik mag voelen zoals ik me voel!
Na een dikke kus en nog een laatste knuffel laten we elkaar echt los en wensen we elkaar een fijne reis toe. Ik heb een geweldige en onvergetelijke tijd samen met Maxime gehad. Samen hebben we dingen beleefd en ervaringen gemaakt voor het leven, die niemand ons meer afpakt. Ze was een top travelbuddie die ik van dichtbij heb zien groeien. Ik heb geen moment spijt gehad dat ik samen met haar in Vietnam ben gaan reizen en heb echt van elke moment met haar genoten, veel gelachen en zal haar daarom misschien straks echt wel eens even missen.  Na het afscheidsmoment loop ik nog een keer naar buiten om mijn rollercoaster gevoel weer op de rail te krijgen. Als ik buiten in de zon sta kom ik tot rust en word ik meteen beladen met positieve energie en emoties. Wauw, ze zeiden vroeger vaak tegen me kleine meisjes worden groot. Nou een meisje voel ik me op dit moment  echt niet meer. Ik voel me ineens een echte zelfstandige vrouw. Het grote avontuur van alleen reizen gaat nu echt beginnen. Mezelf eerst nog op een andere manier uitdagen en mezelf in het diepe gooien, was iets waar ik naar uit keek. Het moment is nu hier: met een klein beetje spanning maar vol zelfvertrouwen was ik helemaal klaar om te gaan. En zei: YES, IT'S TIME TO GO!  

Foto’s

1 Reactie

  1. Anja:
    15 november 2017
    Wohh geweldig om dit te mogen lezen en wat een energie straal jij uit heerlijk! Lieverd geniet !!! 🙏🍀😘