First blog from Down-Under

28 november 2017 - Adelaide, Australië

Dag 1 van mijn avontuur naar Australië
Zo dus vandaag is vandaag en dat betekend op naar het vliegveld!  Op weg naar down-under waar ik hopelijk voor een langere tijd ga verblijven. In de trein naar het airport zing ik de songtekst van het liedje van  Marco Borsato mee:  ‘Ik ben klaar om op reis te gaan. Aan de andere kant te staan. Voorbij de grens.. Ik sluit mijn ogen, voor alles wat er komen gaat. .. Ik ben klaar om op reis te gaan…  Het gevoel van vrijheid wat door mijn lijf stroomt is niet te beschrijven. Een gevoel wat ik nog nooit eerder heb gehad. De vlucht duurt 7 uur en die heb ik mooi gevuld met het schrijven van deze blog.

Maar vanaf nu gaat er veel op me af komen, omdat ik ook nog niks heb voorbereid voor Australie.Ik ga daarom vanaf nu al mijn tijd investeren om snel op mijn plek te komen in Australië. Ik ga daarom het bloggen even loslaten. Geen bericht goed bericht en tot spreek op de whatsapp!

Oké, die laatste zin typte ik in het vliegtuig. Maar nu ik mijn eerste week heb gehad,  wil ik toch graag even vertellen hoe die is geweest. Ik wil niet opscheppen of overdrijven, maar mijn eerste week is bijzonder goed verlopen. Vanaf het eerste moment bijna fantastisch geweest!
Ik had verwacht dat ik even zou moeten acclimatiseren maar dat hoefde ik helemaal niet.
Ik kwam maandag avond (13 nov.) laat in mijn hostel aan. Het was donker in de kamer dus ik kon niet zien wie er lagen. Het werd dus een verrassing met wie ik zou wakker worden. Voor jullie misschien heel apart of zelfs een beetje eng, als je denkt dat je met vreemden op een kamer lig. Nou ik vind dat onbekende allemaal  helemaal leuk. ’Goodmorning’’ zeg ik als ik mijn ogen open doe en recht in de ogen van een jongen kijk, die een stapelbed verder op ligt. Het ‘social talk’ praatje van wie ben je, waar kom je vandaag en wat zijn je reizenplannen begint. De Engelse zinnen werden al snel vervangen voor Nederlandse zinnen want de jongen was toevallig ook Nederlands. Hij was er al een aantal dagen en bood meteen aan om mij de stad te laten zien, mee te helpen met een aantal praktische regelzaken en om ervoor te zorgen dat ik een fijne eerste dag had. Dat lukte hem aardig goed, want met een zeer ontspannen gevoel liep ik door de stad met hem en was alles binnen drie uurtjes geregeld. Jeetje.. dacht ik achteraf, waar heb ik me thuis toch druk om gemaakt.  Het is inderdaad allemaal heel easy!
Het was tijd voor een drankje en dat wel op het strand. We gingen met een groepje met de tram en een tas met biertjes, zonnebrand en een muziekboxje naar St Kilda Beach. Op mijn eerste dag had ik al alle praktische zaken geregeld, met een leuke groepje mensen  biertjes gedronken op het strand bij zonsondergang en ’s avonds nog veel meer mensen ontmoet in het hostel. Wauw, ik had me geen betere eerste dag kunnen!

Dag 2 Tijd om een baantje te gaan regelen
Jaaaa, het is weer tijd om lekker mijn eigen eten te maken. De keuze tussen  uiteten of zelf koken is voor veel mensen niet moeilijk. Ik was na al die tijd ondertussen wel klaar met het uiteten en keek er wel weer naar uit om zelf boodschapjes te doen en mijn eigen eten klaar te maken. Vanaf nu gaat dat ook gewoon weer gebeuren ook omdat het leven in Australie veel te duur is om telkens buiten de deur te gaan eten.
Dan even terugkomend op de kop van deze alinea ‘tijd om een baantje te zoeken . Je kunt denken, jeetje Annick doe rustig en ga eerst acclimatiseren en alles op je af laten komen, het is pas dag twee in Australie. Maar, nee dat is mijn karakter niet. Ik houd juist van aanpakken, ondernemen en actie. Tevens ben ik ondertussen al 2 maanden aan het reizen en mis ik ook wel ritme en een voldaan gevoel. Ik hoop daarom gewoon snel een baantje te vinden. Ik ging daarom naar een oude, vertrouwde plek. Haha,  jullie zullen wel vraagtekens krijgen bij het woord vertrouwde plek. Want wat is er hier vertrouwd voor mij? Ik heb het over de bibliotheek. Gedurende mijn studie heb ik heel veel uren in de bibliotheek gezeten. Dat is gewoon een werkplek waar ik lekker productief ben. Vandaag ga ik dat ook weer doen om mijn CV netjes op orde te maken (in het Engels).

Dag 3 Tijd om op cursus te gaan
Voor veel horeca baantjes moet je een certificaat hebben om alcohol te mogen schenken. Ik had me gisteren al in geschreven. Dus ik ga vandaag gewoon al lekker op cursus en de toets maken. De cursus is midden in Melbourne stad en maar 2 minuten van mijn hostel af.  Voordat de cursus begon haalde ik nog even een  koffietje voor take-away.  Oh shit,, geen Aziatische prijzen nee. Vanaf nu heb ik met  mezelf afgesproken om op te houden met die gewoonte. Ik ga niet te streng zijn voor mezelf maar ik wil mijn geld liever uit geven aan dingen die me echt waard zijn.
De cursus van vandaag stelde niet veel voor en was vooral heel informatief.  De toets heb ik wel mooi gehaald. Hoppakee, certificaat is binnen!
Middag’s ga ik vol goede moed en energie met mijn CV langs bij verschillende restaurantjes en cafés in het centrum. Ik kan mijn vrolijke gezichtje maar beter laten zien denk ik zo. Want voorlopig staat die lach nog steeds op mijn gezicht!  En ja hoor mijn enthousiasme  leverde meteen resultaat op. Bij een restaurantje vroegen ze meteen of ik zaterdag kon beginnen.  Leuk dacht ik, kom maar op!

’s Avonds spreek ik met twee (nog vreemden) Nederlandse meiden af om in hun hostel in Melbourne samen te eten. Leuk om even wat sociale contacten op te doen en vrienden te maken. Niet dat ik in mijn eigen hostel (waar 200 mensen sliepen) geen vrienden had gemaakt. Maar met één van deze meiden had ik al contact gehad voor de reis via Facebook. We hebben samen een ontzettend leuke avond gehad en het klikte meteen heel goed. 

Dag 4, 5 en 6
Van een Jetlag heeft deze meid totaal geen last, eerder juist energie teveel. Ik besluit daarom om lekker in het park van Melbourne te gaan hardlopen. Nou.. hardlopen is het niet echt, meer wandelen. Het park is zo mooi dat ik meer aan het genieten ben en telkens om me heen aan het kijken ben. De palmbomen, de zon en al het groen om me heen in combinatie met de hoge gebouwen van de stad in de verte zijn nieuw voor me. In de stad hangt trouwens een hele fijne zeer. Goodmorning zegt iedereen die ook een ochtend wandeling aan het maken is. Je dag beginnen met een positieve flow zorgt ervoor dat je vaak de hele dag je heel relaxt voelt.
Vandaag krijg ik een telefoontje met een super leuk aanbod. Een vriendinnetje (Steffe) uit Utrecht is samen met haar vriendin hier reizen in Australië. Ze vraagt of ik twee weken mee met hun wil reizen door de Outback (binnenland van Australië). Ze vertrekken 27 nov t/m 9 dec. Het aanbod klonk super, maar ik wilde even nadenken. Ik had mezelf namelijk voorgenomen om meteen te gaan werken in Melbourne. Tevens is het voor werkgevers ook niet handig als ik zeg dat ik pas over een maand wil beginnen.  Ga ik ja zeggen en eerst nog reizen? Of ga ik nu verder zoeken met een baantje? Als ik ja zeg, weet ik dat ik een leuke tijd tegemoet ga. Maar is dat niet een veilig keuze met bekende reizen? Moet ik niet gewoon wachten tot ik leuke, onbekende mensen tegenkom? Ik ga er gewoon even over nadenken…. Reizen is constant keuzes maken. En omdat je de toekomst niet kunt invullen is het niet altijd makkelijk. Ik als controle en agenda freak vind dat best wel heel lastig!

Als ik ‘s middag een jobcall krijg voor een baantje aan de Great Ocean Road word het al helemaal een leuke dag. De baan waar ik op gesolliciteerd had is om als serveerster en barkeeper aan de slag te gaan in een restaurant aan het strand. De baas ging na ons telefoontje nog eerst de andere geselecteerde kandidaten bellen en zou terug bellen als ik het geworden was. Spannend..
2 uur later gaat mijn telefoon en  ik was het geworden :)  OMG, (oh my god) Op dag 4 heb ik gewoon al een droombaantje in Australië gefixt. BOOOOOOST aan energie en zelfvertrouwen!

’s Avonds ga ik stappen met vier meiden in Melbourne Casino. Ik kijk mijn ogen uit. De clubs zitten namelijk in het Casino, maar dat is zo extreem groot. Het lijkt wel alsof ik in Las Vegas ben. Ik voelde me alleen wel heel erg ‘under-dressed’.  Ik had een leuk jurkje aangedaan (want aan kleding kom ik niks te kort), maar ik moest van die lelijke sportschoenen eronder aan. Ach ja, we kunnen ieder geval wel de hele avond goed dansen. En of we gedanst hebben….!  Dancing like nobody’s watching.
 

Dag 5
Oeps, gisteren nacht was zo ontzettend gezellig dat ik vannacht maar 3 uur heb geslapen. De wekker ging om 6:30 uur want vandaag is mijn eerste werkdag al. We hadden gisteren geen alcohol gedronken dus een kater had ik gelukkig niet en mijn status was prima om te werken.
Wat zal ik eens vertellen over mijn eerste werkdag? Ik beschrijf mijn beleving en gevoel weer eens even. Ik had namelijk een flash-back moment naar 8 jaar geleden.  Toen ik in het restaurantje aan het werk was, voelde het weer even alsof ik aan het werk was bij mijn allereerste bijbaantje in de koffiecorner in het ziekenhuis. Ik voelde mezelf daarom al heel snel comfortabel en nam veel initiatief. Na 8 uur te hebben gewerkt, sluiten we de dag af  door met het hele team te eten. Ik zie mezelf hier wel werken, maar mijn voorkeur gaat uit naar het andere baantje aan de Great Ocean Road. De eigenaar en eigenaressen weten dat ik nog een andere optie open had staan voor een baan, maar nog niet dat ik daar mag beginnen. Ze vragen daarom of ik maandag weer kan komen werken. Ik zeg daar ja op want ik kan maar vast wat centjes verdienen.
’s Avonds had ik zin om even alleen in mijn eigen bubbel te kruipen. Ik ben constant omringt door mensen en ik krijg zoveel prikkels per dag. Ik vind het super leuk,  kan het goed handelen maar ik verlangde eventjes naar een chill-avondje.  In het hostel had je een lounge ruimte met banken. Na een douche kroop ik lekker in mijn joggingbroek op de bank. Genieten van een rust momentje.  

Dag 6
Vandaag heb ik weer lekker veel activiteiten op de planning staan. ’s Ochtends doe ik een  Free Walking Tour door Melbourne. De tourgids is een local die alle leuke plekjes van Melbourne laat zien. Ik drink daardoor de lekkerste Flat White koffie, zie de mooiste street art van Melbourne en leer wat over de geschiedenis van de stad.
’s Middags ga ik een activiteit van mijn bucketlist doen. Namelijk een rugby wedstrijd bijwonen. Met een groep van ongeveer 50 man uit mijn hostel gaan we gezamenlijk naar de wedstrijd. Geheel in stijl want van te voren konden we onze gezichten laten schminken.  ’s Avonds ga ik nog met twee meiden naar een skydeck. Vanaf de 89e etage heb ik uitzicht over Melbourne bij zonsondergang. Prachtig!
 

Dag 7
Ik durf hardop te zeggen dat afgelopen week is een fantastische eerste week voor me in Australië is geweest.  Het is misschien niet helemaal volgens de planning die ik in mijn hoofd had, maar dat is niet erg want hoe het nu is gelopen is nog veel beter. Reizen is ook lekker spontaan ineens  dingen doen en het allemaal wel zien. Ik ben namelijk lekker alleen aan het reizen, waardoor ik kan gaan en staan waar ik wil zonder tijdsdruk. Ik moet die vrijheid goed bewaken door niet heel veel vooruit te plannen. Ik maak ook keuzes op basis van mensen die ik ontmoet. Tot nu toe heb ik al heel veel mensen ontmoet,  2 baantjes gefixt en al reisplannen voor de komende periode gemaaktJ! Dus ik heb de reis-flow meteen te pakken hoor!
Ik ga namelijk met 4 meiden de great ocean road rijden (Melbourne to Adelaide). Dan kom ik mooi op tijd aan in Adelaide om over te stappen naar de volgende camper met Steffie en Lientje. Met hun ga ik twee weken reizen door de outback. Vervolgens ben ik mooi tijd terug om aan de slag te gaan bij mijn baantje en is het tijd om te gaan werkenJ  Perfecte planning denk ik zo!

Dag 8
 In plaats van dat ik wakker word in een dorm met stapelbedden en tien jongens, werd ik wakker langs een bekende. Een Veldhovenaar woont hier in Melbourne en daar mag ik drie nachtjes slapen. Gezellig en ook nog eens goed voor de portemonnee.
Hij is een dagje vrij van het werk en daarom gaan we lekker een dagje naar het strand. Ideaal want hij heeft een auto en kan me daarom meenemen naar een standje wat ik nog niet heb gezien Brighton Beach. Op het strand staan allemaal fel gekleurde huisjes  (beach boxes) waardoor het heel sfeervol is!
 

Dag 9
Twee dagen geleden zei ik dat ik dacht de perfecte planning te hebben gemaakt. Nu ik ’s avonds in bed lig, krijg ik ineens twijfels. Ik ben pas net een week in Australie en ik ga nu al twee grote roadtrips maken.  Is het niet allemaal te impulsief geweest? Gaat het wel leuk worden? Ga ik niet nog leukere mensen ontmoeten met wie ik deze trip kan maken? Ben ik wel voorbereid? Kan ik er wel uithalen wat erin zit? Ik voel me even ongemakkelijk en kom mezelf even tegen. De controlefreak Annie gaat morgen ineens onvoorbereid aan een trip beginnen en dat leverde een gespannen gevoel op. Ik hou van snel en actie, maar misschien gaat het nu allemaal wel heel snel bedacht ik me even. Ik heb weinig voorpret kunnen hebben aan deze roadtrips en weet niet precies hoe ik alles uit de roadtrips wil halen wat erin zit. Maar dit is een leerpunt voor mij: ‘Leg de lat niet te hoog, haal uit de situatie zoals die is het beste’ geniet van spontane, onvoorbereide dingen want alles komt goedJ! 
Ik heb ’s avonds nog wel een aantal belangrijke dingen opgezocht over de great ocean road, want ik wil de great ocean road wel GREAT maken. De rest is gewoon go with the flow.

Dag 10 Tijd om de Great Ocean Road te gaan rijden!
Tijd om op roadtrip te gaan. We verzamelen met zijn 5e  in het centrum en gaan vervolgens de camper ophalen. Als ik de camper zie, krijg ik ineens mega mega veel zin om te starten met de road trip. De meiden zijn super leuk, de camper is super cool, ik sta echt te popelen om te gaan. Wat ontbreekt er eigenlijk nog? NIKS
Samen met een andere meid ga ik rijden. (de rest van de meiden voelt zich te onzeker om links te rijden). Ondanks dat ik het zelf ook een beetje spannend vind, stap ik toch zelfverzekerd achter het stuur en roep; Let’s go girlsJ
Het is even wennen, maar ik voel me heel comfortabel. We zijn nog geen uurtje onderweg of de roadtrip singels gaan al aan en de sfeer zit er meteen helemaal in. Het lijkt net een film!

Aan de Great Ocean Road ga ik straks werken dus ik heb met mijn baas afgesproken dat ik vast een kijkje kom nemen in het restaurant. In Apollo Bay (waar ik straks 2 maanden ga werken) word ik zeer hartelijk ontvangen.  Er was namelijk een dorpsfeest waar mijn baas op dat moment was. Na een  hem de hand te hebben geschud en een praatje te hebben gemaakt werd ik aan het halve dorp voorgesteld. Hé are you the Dutchie. Hé I think you’re Annick is that right? Hhaha het halve dorp wist al van mijn komst, super leuk!  Er hangt een warme familie sfeer op het dorpsfeest. Wiehoeee, ik heb helemaal zin om hier straks te gaan werken!

Dag 11, 12, 13
De dagen vliegen voorbij omdat ze zo leuk zijn! Ik besef echt dat ik de tijd van mijn leven heb. Ik kan extreem veel vertellen, maar ik wil er eigenlijk dit keer weinig woorden aan gegeven. Als je naar de foto’s kijkt en je inbeeld dat ik met vijf leuke meiden, op de mooiste plekken van Australië in zo’n kamper rond rijdt, voel ik meer dan vrij, is deze onderstaande woorden genoeg:

TRAVEL IS THE ONLY THING THAT YOU BUY THAT MAKES YOU RICHER!
 

  • Kippenvel momentje bij rijden met zonsondergang in die camper
  • Koala’s op de weg zien en overprikkelde ogen hebben van de mooie natuur
  • Slapen in het wild in de rooftop tent met twee vreemde meiden die al aanvoelen als vriendinnen
  • Beseffen dat onvoorbereid ook een heel vrij gevoel geeft

Dag 14 op naar de Outback
Wauw, de camper waarin we gereden en de meiden hebben de great ocean Road echt GREAT gemaakt! Doordat je samen zoveel ‘once in a life time momenten’ meemaakt, ontstaat er een bijzondere band in korte tijd. Het verliep ook zo soepel, dat afscheid nemen best moeilijk was. We hebben allemaal een lief tekstje in elkaars boekje geschreven.
De meiden zetten me af bij de camperverhuur want daar staat alweer meteen mijn volgende avontuur te wachten.  

Oké, nieuwe meiden, nieuwe camper, nieuwe route. Ik ga twee weken de Outback in! Van Adelaide naar Alice Springs is ongeveer 1500 km.

’s Middags gaan we een boodschappen voorraad halen. Helaas hebben we geen koelkast maar we moeten wel eten voor twee weken meenemen. Er zijn namelijk in de Outback heel weinig supermarkten. De Outback is eigenlijk gewoon kilometers lange vlaktes en bergen zonder leven. We nemen dus vooral veel blikvoer mee. Daarnaast nemen we extreem veel water mee, want dat moet gezien de hitte. Het is ongeveer 35 gr. namelijk.
Onze camper is volgeladen met boodschappen, water, veel zonnebrand en drie Brabantse meiden!
 

Dag 15
De eerste kilometers van de nieuwe trip hebben we al gereden. De camper is geen luxe maar ik vind het fantastisch leuk om in die  (hippie) camper te rijden. Van het primitieve leven word ik ook heel gelukkig.
We worden met zijn 3e in de camper wakker in Qhorn. Het word  vandaag 35 gr. dus we staan vroeg op om een hike te gaan maken. We zijn verstandig en veiligheid staat boven alles. We laten aan de baas van de camping weten dat we de hike gaan maken.  Nemen voldoende water en eten mee en smeren ons goed in.
De hike is 2 uur naar de top, waardoor we in totaal een wandeling van 4 uur maken. Wauw, we lopen gewoon tussen de kangaroes in het wild en komen de hele dag niemand maar dan ook niemand tegen. Kilometers uitgestrekte landschappen geven een uitzicht die ik nog nooit eerder heb gezien. Nu begrijp ik wat mensen zeggen over de Outback!  Het is echt de middle of now where maar iets wat je moet doen als je in Australie bent en van natuur houd en het primitieve leven.

’s Middags nemen we de tijd om even alles tot ons te laten bezinken. Ik heb mijn tijd weer even genomen om te bloggen, maar ik merkte dat het deze keer wat extra kruim kostte.
Ik ga daarom het bloggen even loslaten. Ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen of verwoorden maar ik durf eerlijk te zeggen dat ik merk dat ik niet zo’n behoefte meer heb om te bloggen en ook minder behoefte heb in contact even. Ik maak nu elke dag zo ontzettend veel mee en wil lekker dingen doen die me energie geven en niks hoeft alles mag hier, dus ik kies lekker even voor mezelfJ!

Straks als ik een tijdje op één plek ben dan heb ik misschien wel weer wat meer behoefte eraan. 
Geen bericht goed bericht: No worries about me!

Hoe ik het hier ga hebben, horen jullie over een tijdje wel weer.


 

Foto’s

3 Reacties

  1. Marianne:
    28 november 2017
    Weer een prachtig reisverslag .Wat heb je al veel kilometers gemaakt en overweldigende dingen meegemaakt.Dat is genieten en een verrijking voor je verdere leven.We blijven je volgen en voor de volgends periode weer heel veel fun.Een hele dikke knuffel en kus van mij💋💋
  2. Marjolein van Gaal:
    28 november 2017
    Wat is het toch prachtig daar, ook al om dat blije gezichtje van jou op de foto’s
    Maak er een mooie reis van en geniet, samen met alle anderen. Liefs van ons.
  3. Mamsie:
    29 november 2017
    Wat heb je alweer veel ondernomen geregelt en gezien, je hebt het toch maar weer allemaal gefixt met al die energie van je, geniet er maar weer lekker van samen met Steffie en Lientje, heel veel lieve groetjes weer van ons, 😘😘😘